پرسش:آیا حرمت روزه گرفتن در عيدين (قربان و فطر) ذاتی ويا تشریعی است؟

پاسخ:بسمه سبحانه حرمت روزه گرفتن در عيدين ذاتی است و در صورتى اگر با نیت اعتقاد مطلوبیت بگیرد تشریعی است .والله العالم

پرسش:آیا روزه ی مستحب در سفر جایز است؟

پاسخ:بسمه سبحانه جایز نیست. و الله العالم

پرسش:در متن عروة الوثقی آمده است که: برای روزه دار به روزه ی مستحبی، هنگامی که برادر مؤمنش او را به طعامی دعوت نمود، مستحب است روزه اش را قطع نماید، که در اینجا سه سؤال مطرح است که امیدوارم لطف نموده بدانها پاسخ دهید: 1-آیا عنوان برادر مؤمن – در این مسأله- بر شخص غیر بالغ منطبق می شود؟ و در صورت انطباق آیا بر طفل ممیز به صورت مطلق منطبق است یا بر کسی که سن 10 را گذرانده است؟ 2-آیا در طعامی که دعوت کننده، شخص روزه دار را بدان دعوت می کند شرط است که مورد ملکیت دعوت کننده باشد، یا اذن به جواز تصرف در طعام ولو به صورت ضمنی کافی است؟ 3-در صورتی که برای روزه دار به روزه ی مستحبی، اجابت دعوت مؤمن غیربالغ به طعام مستحب باشد این سؤالات مطرح می شود: أ‌-آیا علم به مالکیت او نسبت به طعام شرط است؟ ب‌-آیا اطمینان به اذن ولیّ او در تصرفش در این طعام کافی است؟ ج‌-آیا این تصرف از جمله تصرفات کم اهمیت و متعارف است؟ د‌-در صورتی که شخص دعوت شده از سوی غیربالغ به طعام، همان ولی باشد چه حکمی دارد؟

پاسخ:ج1/ بسمه سبحانه ای برادر عزیز باید بدانید آنچه از ادله مسأله استفاده می شود این است که حکمت از شکستن روزه و افطار، مراعات نمودن احساسات وعواطف دعوت کننده مؤمن است، و در این جهت تفاوتی میان شخص بالغ ونابالغ وجود ندارد به شرطی که شخص ممیز باشد، اما غیرممیز چه بسا به جهت طبع کودکانه شما را به آنچه در دست دارد دعوت نماید، بنابراین حکم در مؤمن بالغ وغیربالغ ممیز جاری است. والله العالم ج2/ بسمه سبحانه، دومی کافی است. والله العالم ج3/أ/ بسمه سبحانه، بایستی علم یا چیزی که جایگزین آن است محقق باشد. والله العالم ج3/ب/ بسمه سبحانه کافی است. والله العالم ج3/ج/ بسمه سبحانه هنگامی که قرینه ی موجب اطمینان بر صحیح بودن تصرف وجود داشته باشد حکم مذکور جریان می یابد. والله العالم ج3/د/ بسمه سبحانه حکم عمومیت دارد مشروط به اینکه طفل دارای نوعی استقلال در به دست آوردن یا مالکیت آن داشته باشد، ولی در صورتی که طعام برای ولی باشد این کفایت نمی کند. والله العالم

پرسش:اگر شخصی روزه مستحبی بگیرد، آیا برای او جایز است، چون روزه او مستحبی بوده، هر زمانی که خواست به سفر برود؟ یا مانند روزه واجب است که روزه درست نیست مگر اینکه قبل از زوال بازگردد یا بعد از زوال مسافرت کند؟ آیا اگر در راه مفطری نخورده باشد، بازگشت قبل از غروب می تواند مصحح نیت روزه باشد؟

پاسخ:بسمه سبحانه: سفر قبل از زوال و بعد از آن جایز است و اگر بعد از زوال باشد روزه خود را ادامه می دهد. اگر از مفطر استفاده نکرده باشد، بازگشت قبل از غروب مصحح نیت روزه مستحب است. والله العالم.