صفحه اصلی
زندگینامه
خبرها
خبرهای مرجع عالیقدر
خبرهای دفتر
خبرهای نمایندگان و معتمدان
راهنمایی ها و رهنمودها
استفتائات
درس ها
درس های فقه
درس های اصول
درس های تفسیر
درس های اخلاق
تأليفات
بیانیه ها
پرسش:1- در ادغام متجانسین، مانند دال و تاء در قول خداوند متعال: (وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ)، آیا صحیح ادغام دال و تشدید تاء است یا عدم ادغام و اظهار هر دو حرف؟ و احتیاط چیست؟ 2- حکم التزام به برخی ادغامهای دیگر و اخفاء، همانطور که نزد اهل تجوید معروف است، چیست؟ خصوصاً اینکه ممکن است مستلزم اخفاء حرف یا تشدید حرف دیگر و مانند آن باشد؟
پاسخ:1 بسمه سبحانه: در فرض سؤال، واجب عدم ادغام است. والله العالم. 2: بسمه سبحانه، قواعد مقرری وجود دارد که شایسته است از آنها پیروی شود، و منظور ما قواعدی است که از تأمل در لهجه صحیح عربی استنباط شده است. والله الهادی.
پرسش:آیا بسمله جزئی از سوره های فاتحه و اخلاص است یا اینکه فقط برای شروع کردن است؟
پاسخ:بسمه سبحانه: با ادله معتبر ثابت شده است که بسمله جزئی از هر سوره الا سوره ی برائت است. و بسمله دو جزء از سوره ی نمل ؛ اما مذاهب اسلامی دیگر آن را انکار می کنند و بسمله را جزء فاتحه می دانند و یک جزء از سوره ی نمل. و الله العالم.
پرسش:آیا بسمله جزء آیة الکرسی است یا اینکه آن هم برای آغاز است؟
پاسخ:بسمه سبحانه: بسمله جزئی از آیت الکرسی نیست. و الله العالم.
پرسش:از آنجایی که آسیه بنت مزاحم زنی صالحه بود، چرا با مردی مثل فرعون ازدواج کرد؟ آیا بعد از اینکه فهمید فرعون ادعای ربوبیت می کند، ممکن نبود از او جدا شود؟ و به عنوان یک زن مسلمان چگونه جایز بود که با کافر ازدواج کند؟
پاسخ:بسمه سبحانه: آسیه قبل از آمدن موسی برای هدایت فرعون و قبل از مسلمان شدنش با فرعون ازدواج کرده بود. بعد از ازدواج با این انسان ظالم برای او ممکن نبود که از فرعون جدا شود چون آن ظالم رحم نداشت. به همین دلیل به خداوند سبحان پناه برد و گفت: ﴿رَبِّ اِبْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي اَلْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ اَلْقَوْمِ اَلظّٰالِمِينَ﴾ (بار الها (من از قصر فرعونی و عزت دنیوی او گذشتم) تو خانهای برای من نزد خود در بهشت بنا کن و مرا از شرّ فرعون (کافر) و کردارش و از قوم ستمکار نجات بخش). خداوند نیز فرعون را غرق کرد و آسیه و دیگر صالحان را از شر او نجات داد. والله الهادی وهوالعالم.
پرسش:هنگامی که قرآن کریم اشاره می کند وصیت به معروف باشد، مراد از آن چیست؟
پاسخ:بسمه سبحانه: به نظر می رسد –والعلم عند الله- که وصیت نباید ظلم به حقوق ورثه باشد و نباید بیش از یک سوم ماترک باشد. والله العالم.
پرسش:قرآن کریم حضرت یحیی را با عنوان "سید" توصیف می کند، آیا این توصیف به این معناست
پاسخ:بسمه سبحانه: به نظر می رسد توصیف حضرت یحیی (علی نبینا و آله وعلیه السلام) با صفتی که ذکر کردید، مفاد دعای پدر ایشان در هنگامی است که از خداوند سبحان این موضوع را طلب کرد و در پایان دعای شریف ایشان آمده است که (وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيّاً). والله العالم.
پرسش:در آیه شریفه: ﴿وَإِنَّ اَلَّذِينَ اِخْتَلَفُوا فِي اَلْكِتٰابِ لَفِي شِقٰاقٍ بَعِيدٍ﴾ (و گروهی که در کتاب آسمانی اختلاف و مکابره کردند در اختلافی دور (از حق) خواهند بود). آیا منظور از این آیه اختلاف علمای مسلمان در تفسیر قرآن کریم است؟
پاسخ:بسمه سبحانه: آنچه که شما فرمودید تنها مصداقی از مفهوم این آیه شریفه نیست. سنت خداوند متعال بر حفظ دین خود و حاملان و حافظان این دین است به اندازه ای که مصلحت اقتضا کند و به وسیله ایجاد اختلاف بین دشمنان. والله العالم.
پرسش:تفاوت بین نفس اماره و شیطان چیست؟
پاسخ:بسمه سبحانه: شیطان همان ابلیس است که از سجده بر آدم امتناع کرد. اما نفس اماره نیروی موجود در انسان است که آن را بر پیروی از هوای نفس تحریک و یاری می کند. والله الهادی
پرسش:درآیه شریفه: ﴿فَمٰا رَبِحَتْ تِجٰارَتُهُمْ وَمٰا كٰانُوا مُهْتَدِينَ﴾ (تجارت ایشان سود نکرد و راه هدایت نیافتند). عدم سود در تجارت بر هدایت مقدم شده است. کدامیک مهم تر هستند؟
پاسخ:بسمه سبحانه: فرزندم! بدان که هدایت به کار تجارت به شکل صحیح برای اینکه مفید و سود رسان باشد، باید مقدم بر خود تجارت باشد؛ اما در این آیه شریفه بعد از اینکه خداوند سبحان خسارت و ضرر آنان در تجارت را بیان می کند، می خواهد دلیل خسارت را نیز تبیین نماید. اقتضای بلاغت آن است که عبارت (وَمَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ) را بعد از عبارت (فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ) بیاورد. اگر چه در مقام عمل، هدایت مقدم بر تجارت است. بنابر این ترتیب در آیه شریفه با مقام سخن هماهنگی دارد و این اقتضای بلاغت است. والله العالم.
پرسش:در آیه شریفه: ﴿واجْعَلْنٰا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنٰا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ﴾ (پروردگارا، دل ما را تسلیم فرمان خود گردان و فرزندان ما را نیز امتی تسلیم و رضای خود بدار)، ابراهیم نبی علیه السلام بعد از آنکه خداوند او را درجایگاه امامت قرار داد، از خداوند خواست که خود و فرزندانش را تسلیم فرمان خداوند گرداند. او درخواست کرد که امامت را در نسل و فرزندان او قرار دهد که خداوند فرمود (لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ) آیا توضیحی درباره مرتبه (مُسْلِمَيْنِ لَكَ) دارید؟
پاسخ:بسمه سبحانه: فرزندم! بدان که منظور از مسلمین در این آیه شریفه –والله العالم- همان مطیع و تسلیم اوامر خداوند سبحان است. تسلیم در برابر دستورات خداوند کار مسلمان است اما با قدرتی که خداوند سبحان به او عطا کرده است. اما حضرت ابراهیم واسماعیل (علی نبینا وآله وعلیهما السلام) از خداوند توفیق، تأیید، توانایی اطاعت و بندگی و تسلیم را خواستند. آیه شریفه : ﴿إِذْ قٰالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قٰالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ اَلْعٰالَمِينَ﴾ (آن گاه (برگزیده شد) که خدا به او فرمود: ای ابراهیم سر به فرمان خدا فرود آر، عرض کرد: پروردگار عالمیان را مطیع فرمانم). نیز به همین معنا اشاره می کند؛ اما منظور از واژه اسلام در این جایگاه، تنها اعتقاد سالم نیست. والله العالم.
قبلی
1
2
3
4
بعدی