پرسش:خواهری مومنه ای از وسواس جبری در وضو رنج می برد به خصوص هنگامی که همراه نماز، وضو را چند بار تکرار می کند تا اینکه در بعضی از اوقات به حدّ خستگی مُفْرِطْ که در مفصلها و عضلات است می رسد. بعضی از زنان عارف به او گفت که این لمس شیطان است و درمان آن این است که سید علی بن حسین را در شهر محاویل، در اوقات معین زیارت کند. حکم شرعی آن در وضو چیست؟ آیا آنچه که زن عارفه گفته صحیح است؟ توصیه شما به او چیست؟ به خاطر علم به این که او از بزرگان تحصیل علمی عالی است.

پاسخ:بسمه سبحانه/ کسی که مبتلا به وسواس شده از شیطان اطاعت می کند هنگامی که به وسواس جَذْب شده است و برای رهایی از این وسواس، تبعیّت از رأی مرجع بعد از مؤکّد شدن از فراهم بودن شرایط مرجعیت، پس اگر در طهارت چیزی یا نجاست آن شکّ کردی، طبق فتوای مرجع تقلید خود عمل کن و اگر به آن قانع نشدی، أصلاً از وسواس رهایی پیدا نمی کنی. و إلتزام تو به فتوای مرجعت، او داروی شافی است برای رهایی از وسواس و از آیه ی شریفه ظاهر می شود (آنها که با افسون و سحر در گره ها می دمند) که اطمینان به قول آنها جایز نیست و همچنین آیه از مراجعه به آنها منع می کند. و الله الهادی

پرسش:خواهر مؤمنه ای از مشکل وسواس ناخواسته مخصوصا در وضو رنج می برد و برای هر نماز چندین بار وضو می گیرد، تا حدی که گاهی به حالت درماندگی می افتد. زن عارفه ای به او گفته که وسواس از سوی شیطان است و درمانش این است که جناب علی بن حسین در شهر محاویل را در زمان های خاصی زیارت کند. حکم شرعی این خواهر در مورد وضو چیست؟ آیا چیزی که آن زن عارفه به او گفته صحیح است؟ نصیحت شما چیست؟ لازم به ذکر است که این خواهر دارای تحصیلات عالیه است.

پاسخ:بسمه سبحانه. کسی که مبتلا به وسواس است، اگر از وسواس پیروی کند در واقع از شیطان اطاعت کرده است. راه رهایی از این وسواس هم تبعیت کردن از نظر مرجع تقلیدی است که اطمینان به وجود شرایط مرجعیت در وی دارید. بنابرین اگر در طهارت یا نجاست چیزی شک دارید، طبق فتوای مجتهد عمل کنید و بدانید که اگر به فتوای مجتهد قانع نشوید، هرگز از وسواس رهایی پیدا نخواهید کرد. التزام شما به فتوای مرجع تقلیدتان بهترین علاج برای رهایی از وسواس است و از آیه شریفه (النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ: زنانی که در گره ها می دمند) فهیمده می شود که اعتماد به قول این زنان جایز نیست و آیه حتی از مراجعه به آنان نیز منع کرده است. والله الهادی

پرسش:سؤالی داشتم در مورد نماز یک دختر که تحت روان درمانی است؛ ایشان از مدتی پیش نماز نمی خواند، به دلیل اینکه در همه چیز بسیار شک می کند و این وسواس قهری او طبق نظر روانپزشک بسیار شدید و غیرطبیعی است. ایشان وقتی فقط برای قضای حاجت به دستشویی می رود، کاملا از پا می افتد و اگر بخواهد استحمام کند که یک مصیبت دیگر است، چون خیلی خود را به زحمت می اندازد و در بیشتر موارد تا حد خارج شدن خون پیش می رود، لذا کار بسیار برایش دشوار است و به دلیل همین وسواس شدید، غسل های دوره ماهانه را نمی تواند انجام دهد. قبلا مادرش در همه کارها به او کمک می کرد که البته باز هم بدون مشکلات نبود و طبق گفته خودش، ایشان مادرش را هم خسته کرده و مادر نیز از کمک به او عاجز است، لذا اخیرا خودش به تنهایی به دستشویی و حمام می رود، اما همانگونه که ذکر شد، به خاطر غسل ها و وسواس ناخواسته اش نمی تواند نماز بخواند و چون دوره ماهانه اش با فاصله کم، یعنی کمتر از یک ماه اتفاق می افتد، به دلیل همان وسواس قهری، نمی تواند غسل کند و در نتیجه نمازش فوت می شود. اکنون وظیفه ایشان چیست؟ ایشان می داند که پاسخ علما توجه نکردن به وسواس است، اما این راهکار هم برایش عملی نیست، چون تلاش زیادی کرده که به وسواس بی توجه باشد، ولی نتیجه ای نداشته و کار به روانپزشک کشیده است. ایشان می داند که نماز ستون دین است، اما در این وضعیت خاص چه کند و چه کارهایی بر عهده اش است؟ لطفا راهنمایی بفرمایید.

پاسخ:بسمه سبحانه. ائمه اطهار (ع) کسانی که دچار وسواس اند را به التزام به شرع و توجه نکردن به وسواس سفارش کرده اند. اگر ایشان مؤمن است، که البته فرض سؤال همین است، باید به حکم ائمه (ع) گردن نهد و بداند که وسواس، اطاعت از شیطان است، نه اطاعت از خدای رحمان و کسی که مطیع شیطان باشد، به همراه او وارد جهنم خواهد شد. نستجیر بالله والله الهادی