پرسش:در بندهای سند صلح امام حسن (علیه السلام) بند دوم در دو قالب وارد شده است، اول: خلافت بعد از معاویه برای عموم مسلمان و از طریق شوری باشد. دوم: خلافت بعد از معاویه بری امام حسن است و اگر برای او اتفاقی رخ داد برای امام حسین است. کدام یک از دو قالب قوی تر و صحیح تر است؟

پاسخ:بسمه سبحانه شکی نیست که بند دوم صحیح تر است و بدین جهت معاویه سعی در قتل امام حسن (ع) در زمان حیاتش داشت، و از آنجا که عوامل طبیعی مقتضی بود که معاویه قبل از امام حسن (ع) بمیرد آن ملعون خواست که از ایشان رهایی یابد. و الله الهادی

پرسش:برخی با این گفته اشان اشکال می کنند که چرا امام حسن مجتبی (علیه السلام) کریم اهل بیت علیهم السلام لقب گرفته است و حال آنکه اهل بیت ع همگی از این صفت برخوردارند؟

پاسخ:بسمه سبحانه بدان ای فرزندم که هر امامی در شرائطی زندگی می کرده است که از شرائط امام دیگر متفاوت بوده است و این شرائط مقتضی بوده است صفتی حمیده از صفات امام ظهور پیدا نماید و امام به آن شهرت یابد و از اینجا اختلاف القاب ایشان (ع) را درخواهی یافت. و الله العالم

پرسش:مخالفین همیشه برای خلافت معاویه به قبول صلح توسط امام حسن (ع) استدلال می کنند. آیا امام حسن (ع) می دانست که معاویه صلح را نقض می کند؟

پاسخ:بسمه سبحانه صلح امام حسن (ع) همچون صلح رسول الله (ص) است، آیا ای فرزندم شما معتقد می شوی که رسول خدا(ص) به سلطه ی مشرکین بر مکه راضی بوده است، بلکه این صرفا آتش بس که توقف جنگ است بوده است، آنچه نسبت به امام حسن (ع) رخ داد نیز این چنین بود آتش بسی با فرزند جگرخوار. و الله الهادی

پرسش:برخی با این گفته اشان اشکال می کنند که: (اگر خلافت به نص الهی و تعیین از جانب رسول باشد، آنچنان که نظریه امامیه می گوید، برای امام حسن جایز نبود که از آن در برابر هرکسی و تحت هیچ شرایطی کوتاه بیاید، و برای او جایز نبود که بعد از آن با معاویه بیعت کند و اصحاب و شیعیانش را به بیعت آن دعوت کند، و برای ایشان جایز نبود که به امام حسین بی توجه باشد، و قطعا به ضرورت تعیین ایشان بعد از خود اشاره می نمود.. لکن امام حسن ع هیچکدام از این امور را انجام نداد و راهی را پیمود که حاکی از التزام ایشان به حق مسلمین در انتخاب خلفیه اشان از طریق نظام شوری است.)

پاسخ:بسمه سبحانه ای فرزندم بدان که معنای صحیح خلافت آن است که آن منصبی الهی است که ثبوت آن متوقف بر چیزی جز جعل خداوند سبحان نیست. اما حکومت ظاهری گاه برای همان صاحبان منصب الهی است و گاهی نیست و اکثر انبیاء سابق صاحب منصب رسالت، نبوت و امامت و خلافت بودند و حکومت ظاهری نداشتند. پس آنچه را امام حسن (ع) انجام داد همان حکومت ظاهری ای بود که در وضعیت موقتی به دستان مبارکشان بود و هنگامی که کسی را که او را بر محافظت از آن یاری رساند نیافت از آن کناره گرفت همچون هر حق یا مالی که عاقل از حفظ آن عاجز می شود و در نتیجه مجبور به کناره گیری از آن به نفع دیگری می شود و صاحب حق، مورد غصب و کسی که بر آن سلطه می یابد، ظالم و غاصب باقی می ماند. اگر کسی شما را به دست کشیدن از برخی اموالتان مجبور نماید به شکلی که در غیراینصورت در معرض قتل یا اذیت واقع شوید شرع در اینجا چه می گوید و این چنین بود فعل امام حسن (ع). و الله الهادی و هو العالم

پرسش:برخی با این گفته اشان برما اشکال می کنند که در روایات ما وصیت معاویه برای فرزندش یزید وارد شده است و در آن اشاره ای است به شناخت معاویه نسبت به حقانیت حسین (علیه السلام) که می گوید( وأما الحسين فقد عرفت حظه من رسول الله وهو من لحم رسول الله ودمه, وقد علمت لا محالة أن أهل العراق سيخرجونه إليهم ثم يخذلونه ويضيعونه فإن ظفرت به فاعرف حقه ومنزلته من رسول الله ولا تؤاخذه بفعله ومع ذلك فإن لنا به خلطة ورحماً وإياك أن تناله بسوء أو يرى منك مكروهاً؛ و اما حسين بن على را دانى چه نسبتى با رسول خدا (ص) دارد و از گوشت و خون وى باشد من ميدانم كه مردم عراق او را بر تو بشورانند و دست از او بردارند و ضايعش كنند اگر باو دست يافتى حق او را بشناس و مقام او را نسبت به رسول خدا (ص) رعايت كن و مؤاخذه‏اش مكن با اينكه ما با او همدم و خويش هستيم مبادا باو بدى كنى و از تو بدى بيند) آیا این چنین چیزی معقول است و یا در روایات منابعی دارد؟

پاسخ:بسمه سبحانه این چنین وصیتی از معاویه برای یزید به سند معتبری ثابت نیست علاوه بر این، ضمن وصیت روایت شده آمده که او گفت – به این مضمون که- زمانی که امری نزد اهل عراق واقع شد عبیدالله بن زیاد را بر آنان مسلط گردان چرا که او سرکوب می کند. اگر همچنان که سابقا معاویه در حق امام حسین (ع) گفت باشد پس چرا ابن زیاد را مسلط گرداند و اگر اینکه معاویه این را گفته باشد حقیقت داشته باشد همانا این نقشه ی شومی از جانب معاویه است آنچنانکه از اهل سقیفه برای دور گرداندن عشق اهل بیت (علیهم السلام) و دورگرداندن ایشان از مردم حاصل شد، ولی عشق اهل بیت (ع) در دل مردم استمرار یافت و آن از اموری بود که خشم مردم را هنگامی که امام حسین (ع) به شهادت رسید برانگیخت و عرصه بر امویان به سبب آن تنگ گشت و این چیزی است که واقع شد. و الله العالم

پرسش:برخی با این گفته اشکال می کنند که در کتاب نهج البلاغه این عبارت آمده است که: (وكان بدء أمرنا التقينا والقوم من أهل الشام والظاهر أن ربنا واحد ودعوتنا في الإسلام واحدة ولا نستزيدهم في الإيمان بالله والتصديق برسوله ولا يستزيدوننا الأمر واحد إلا ما اختلفنا فيه من دم عثمان ونحن منه براء؛ آغاز كار چنين بود كه ما با مردم شام ديدار كرديم، كه در ظاهر پروردگار ما يكى، و پيامبر ما يكى، و دعوت ما در اسلام يكى بود، و در ايمان به خدا و تصديق كردن پيامبرش، هيچ كدام از ما بر ديگرى برترى نداشت، و با هم وحدت داشتيم جز در خون عثمان كه ما از آن بر كناريم‏) در نتیجه معاویه به تصریح فرمایش امام علی (ع) مؤمن است، نظر شما چیست؟

پاسخ:بسمه سبحانه بدان ای فرزندم که اگر در کلام امام (ع) تأمل کنی خواهی دریافت که امام (ع) به آنچه که معاویه و پیروان او اظهار می کنند اعتراف می کند و نمی خواهد که در ظاهر مادامی که آنان می گویند (لا إله إلا الله محمد رسول الله) حکم به کفر آنان کند و امام (ع) حکم نکرد به اینکه آنان در حق اسلام اخلاص دارند. والله الهادی

پرسش:برخی با این گفته اشان برما اشکال می گیرند که چه تفاوتی است میان امتناع امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه السلام) از درخواست عبدلله بن عباس مبنی بر تثبیت حکومت معاویه بن ابی سفیان برای مدت کوتاهی بر شام تا اینکه امر خلافت برای ایشان استقرار یابد و سپس بعد از آن او را عزل نماید و میان موافقت امام علی (علیه السلام) با مالک اشتر نسبت به اینکه ابی موسی اشعری عبدالله بن قیس را بر ولایت کوفه تثبیت نماید با وجود آنکه امام همت به عزل او گماشت و حال آنکه هردو از سنخ واحدی هستند؟

پاسخ:بسمه سبحانه ای فرزندم این دو یک سنخ نیستند، همانا معاویه میوه و تنه ی درخت ملعون بنی امیه است و توانست اهل شام را نسبت به افکارش سربه زیر گرداند، به خلاف شخص دوم و کوفه چرا که او پایگاهی آنچنانکه برای معاویه بود نداشت. و الله الهادی

پرسش:چگونه برای معصوم ممکن است که در مواجهه با کسی که صاحب شریعت و رسول آن را ناسزا می گوید یعنی معاویه بن ابی سفیان، شریعت اسلامی را حاکم قرار دهد؟!

پاسخ:بسمه سبحانه بدان ای فرزندم که بر مسلمان چه رسد به مؤمن و خصوصا معصوم (ع) لازم است که در تمام امورش و در نزاعش با دیگران به شریعت حکم کند چه طرف مقابل دیندار باشد یا غیرمتدین. و الله الهادی و هو العالم

پرسش:نظرتان درباره ی عباس بن عبدالمطلب(علیهماالسلام) و عقیل بن ابی طالب(علیها السلام) چیست؟ چرا که روحانی معممی را دیدم که آن دو را به شدت مذمت می کرد؟

پاسخ:بسمه سبحانه روایات وارد در حق ایشان متفاوت و متعارض است، روایاتی وجود دارد که ایشان را مدح می کند و لکن سند هیچکدام از این روایات مدح کننده ثابت نشده است و روایاتی وجود دارد که او را ذمّ می کند و برخی از آنها از جهت سندی معتبر است بلکه در برخی منابع ما مثل تفسیر علی بن ابراهیم قمی و همینطور تفسیر عیاشی وارد شده است که فرموده ی خداوند سبحان: (وَمَن كَانَ فِي هَـذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى؛ کسی که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بوده است، در آخرت نیز نابینا و گمراهتر است!) در حق ایشان نازل شده است و همچنین فرموده ی خداوند (وَلاَ يَنفَعُكُمْ نُصْحِي؛ اندرز من سودی به حالتان نخواهد داشت!) نیز در این شخص نازل شده است و کنار کشیدن او از دفاع از علی بن ابیطالب (ع) کافی است و نام او در کسانی که اهتمام آنان به اسلام ثبت شده است نیامده است بلکه او همانطور که استاد بزرگ ما می گوید به ناودان اهتمام داشت و به حضرت زهراء (ع) اهتمام نورزید. والله العالم و اما نسبت به عقیل، به او نسبت داده شده است که علی بن ابیطالب (ع) را ترک نموده و به جهت طلب مال، به معاویه ملحق شده است و این به سند معتبری ثابت نشده است و بعید نیست که رسیدن او به آنجا امری از علی بن ابیطالب (ع) بوده باشد تا واقعیت علی بن ابیطالب (ع) را منکشف سازد چرا که تبلیغات معاویه و پیروان او بر قلوب اهل شام تأثیرگذارده بود به نحوی که آنان را به این وهم رسانده بود که العیاذ بالله علی بن ابیطالب ع شخص فاسدی است که نماز نمی خواند و روزه نمی گیرد و قصدش بلعیدن اموال مردم و ریختن خون است و به نظر می رسد که معاویه نیز این را احساس کرد و لذا برای عقیل مجالی در جهت ارتباط با مردم نداد و او را در خانه ی خود ساکن کرد و هنگامی که عقیل از ارتباط با مردم ناتوان گشت از شام بازگشت و پیوند نسبی علی بن ابیطالب (ع) نسبت به مسلم بن عقیل آنجا که دخترش را به ازدواج او درآورد آنچنانکه در منابع تاریخی آمده است این احتمال را تقویت می کند، در هر صورت این قصه کذب است و به جهت یک تدبیر سیاسی به حسب مصلحت صورت گرفته است. و الله العالم

پرسش:برخی روایات ذکر می کند که حضرت زهراء (علیها السلام) بعد از 75 روز از وفات حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) به شهادت رسید و روایات دیگر 95 روز ، کدام یک از دو تاریخ قوی تر است؟

پاسخ:بسمه سبحانه: بدان این فرزندم که در اینجا سه روایت وجود دارد و روایت دوم 75 روز، از روایت اول مورد وثوق تر است و روایت سوم 95 روز، از روایت دوم مورد وثوق تر است و بهتر آن است که یاد حضرت سیدة نساء العالمين (علیها السلام) در سه تاریخ خصوصا آخری، زنده نگاه داشته شود تا یک وقت اجر اقامه عزاء بر حضرت ایشان در روز شهادتشان (علیها السلام) را از دست ندهیم و الله الموفق.